Milestones

Share |

Op naar de zakenjets
Joost Verstappen haalt door zelfstudie zijn IFR-papieren

Februari 2011.

 De Groninger Joost Verstappen (21) is nu zes jaar aan het vliegen. Hij begon op zijn veertiende met lessen, was op zijn zestiende first solo en haalde op zijn zeventiende zijn PPL. Nu vier jaar later heeft hij zijn instrument rating gehaald. Een tour-de-force, want Joost Verstappen deed dit allemaal via vliegclub Avia Noord en Orbit Ground School in Arnhem. Grote dank gaat uit naar instructeur Gerrit Mulder,  in het dagelijks leven vlieger bij de KLM, die veel vrije tijd in ‘project Verstappen’ stopte.

Maar al het buffelen heeft zijn vruchten afgeworpen en in februari 2011 behaalde Verstappen zijn instrument rating. ‘Je krijgt vooral te maken met een overstelpende hoeveelheid theorie,’  vertelt hij. ‘Ik ben van maart tot en met november 2010 wel acht uur per dag bezig geweest met die theorie. AviaNoord heeft een programma waarbij je je instrument rating kan halen. Voor de theorie heeft men een samenwerking opgezet met Orbit Ground School in Arnhem. Alles volgens het boekje dus. Naast de theorie moet je 50 vlieguren maken. En alvorens te kunnen beginnen moet je 5 uur night VFR gedaan hebben. Dat heb ik bij instructeur Frank Brokken gedaan.’ 

Joost Verstappen begon met vliegen toen hij veertien werd. ‘Ik had voor mijn verjaardag een fiets gevraagd, maar kreeg van mijn ouders vliegles. Ik heb veel aan mijn ouders te danken, ze zijn niet rijk, maar betalen alles voor me.’

Verstappen volgde de Internationale School in Haren, waar in het Engels les gegeven wordt. Altijd goed voor een toekomstig vlieger. Na de middelbare school meldde Joost Verstappen zich aan bij de luchtmacht om militair vlieger te worden. 


Tekst Gerrit Brand
fotografie Suhaila Sahmarani


Bij de luchtmacht volgde hij het hele keuringstraject, dat op zijn zachtst gezegd nogal traag verliep. Vanwege de bezuinigingen die de overheid ook in de luchtmacht doorvoert. ‘ Om het keuringsjaar bezig te blijven ben ik begonnen met de instrument rating. Omdat ze heel weinig vliegers nodig hebben bij de luchtmacht ben ik buiten de boot gevallen.’

Maar Joost Verstappen maakte zijn droom  door zelfstudie waar. ‘Ik had ook kunnen proberen op de KLS of een andere luchtvaartschool te komen, maar omdat ik me op de luchtmacht richtte ging in wezen die kans voorbij.’

Joost is van plan nu nog zijn CPL te halen. Dat betekent 20 uur extra vliegen. Voor hem geen probleem meer, want met de kennis en kunde van vliegen die hij nu heeft zijn die extra uren een peuleschil. Nauwkeurig vliegen, wat bij een CPL onder andere vereist is, is een tweede natuur voor een IFR-vlieger, dus dat zit wel goed. 

Het liefst zou Joost Verstappen in de toekomst op kleine zakenjets gaan vliegen. Hij beseft dat dat nog een hoop inspanning gaat kosten om in die wereld een baan te veroveren. Daarvoor heeft hij een ATPL nodig, en om dat te behalen moet hij nu eerst zijn CPL halen. Samen met de ATPL-theorie leidt dat dan tot een zogenaamd frozen ATPL. Om een ATPL te krijgen moet men eerst zo’n 1500 vlieguren maken. Maar hoe doe je dat, als je het allemaal uit eigen zak moet betalen en niet over een oneindig budget beschikt? Joost zal er ongetwijfeld een oplossing voor vinden. 

Net voor het pensioen nog even een vliegbrevet gehaald
Frans Oosterbaan (65) haalt vliegbrevet bij vliegclub
Avia Noord

12 mei 2011

AOPA (de belangenvereniging voor motorvliegers) maakt zich wel eens zorgen. De vergrijzing in de vliegerij is groot. Als er ergens sprake is van een bastion van blanke mannen van boven de vijftig is het wel in de vliegwereld. Uit pr-oogpunt hoor je dit soort zaken natuurlijk helemaal niet wereldkundig te maken. En het feit dat Frans Oosterbaan vlak voor zijn pensioen nog even een PPL haalde maakt het er ook al niet beter op. Toch is dit een nieuwswaardig feit. Want hoe meer mensen vliegen, des te beter dat is voor de General Aviation, de wereld van de kleine luchtvaart en de sportvliegers. Want de GA heeft het vrij zwaar, de tarieven voor een uurtje vliegen rijzen de pan uit, waardoor er eigenlijk steeds minder gevlogen wordt. Let wel, niet zo zeer door minder mensen, maar er worden in totaal minder vlieguren gemaakt.

Verder is het natuurlijk zo dat Frans Oosterbaan duidelijk heeft gemaakt, dat het behalen van een PPL niet alleen is weggelegd voor jonge mensen, die nog gewend zijn te studeren. Ook op oudere leeftijd valt zo’n brevet nog best te halen. ‘Maar je moet er wel wat voor doen,’ vindt Oosterbaan. ‘ De theorie is pittig en bepaald uitgebreid. Al met al doe je negen theorie-examens en daarvoor moet flink gestudeerd worden. Om een vliegbrevet te halen heb je vooral doorzettingsvermogen en discipline nodig.’  Het vliegen op zich vond Oosterbaan niet zo moeilijk. ‘Dat wil zeggen, het is best moeilijk om een vliegtuig mooi rechtuit te laten vliegen, om je hoogte goed te houden, om een mooie bocht te vliegen en zo. En natuurlijk blijft landen altijd een spannende zaak, maar in principe valt dat vliegen wel te leren. Dat is net als met elke sport een kwestie van veel oefenen.’

Frans Oosterbaan heeft een hele carrière achter de rug. Ooit studeerde hij af in de sociologie, maar na zijn afstuderen in 1973 ging hij twee jaar in Spanje wonen. Terug in Nederland werkte hij zo’n tien jaar als vertaler Duits en Engels, daarna zette hij een handel op in Indiaanse spullen, artikelen gemaakt door Indianen uit Noord-Amerika. Op een reis door Amerika was hij toevallig met een Noord-Amerikaanse  Indianenstam in aanraking gekomen. Na dit tien jaar gedaan te hebben, ging hij het onderwijs in. Hij behaalde een eerstegraads lesbevoegdheid en werkte vervolgens nog tien jaar als docent Maatschappijleer aan een Middelbare School.

Gek genoeg was Frans Oosterbaan niet iemand die als kind al piloot wilde worden. Wat vliegen betreft kreeg hij pas de geest tijdens een luchtvaartshow op Groningen Airport Eelde. ‘Het was rond juni 2009, dat ik op een grijze middag met mijn vrouw en haar kleinzoon op Eelde een luchtvaartshow bezocht. We hadden het manneke te logeren, het leek ons ondanks de motregen een leuke tijdsbesteding – en dat was het ook. Volgens mij heb ik op die show voor het eerst de term VFR horen noemen. Er stonden namelijk vliegtuigen klaar op EHGG, maar door het slechte zicht en de lage bewolking konden die niet vertrekken, zo werd ons verteld door een enthousiaste man die voortdurend en druk in zijn microfoon pratend voor de massa heen en weer liep. Ons geduld werd beloond, enkele druilerige uren later kwam vlak voor ons een schitterende taildragger tweedekker ronkend en rokend tot stilstand. Het was op die show dat ik een foldertje over een of andere minicursus bij Avia Noord in handen kreeg.’

Frans Oosterbaan besloot op het aanbod in te gaan en kreeg les van chef-instructeur Roel Sloots. En na de derde les wist hij het zeker, hij zou voor zijn PPL doorgaan.  Oosterbaan: ‘Er is me in de eerste maanden van de opleiding meerdere keren gevraagd of ik nu als pensionado eindelijk mijn jongensdroom aan het verwezenlijken was. Mijn antwoord luidde in alle oprechtheid ontkennend, want nee, maar gaandeweg kwamen tot mijn verrassing herinneringen boven die ik jaren lang flink moeten hebben weggestopt, zoals die ene van pakweg een halve eeuw geleden. Opeens kreeg ik de beelden weer voor ogen. Ouder dan tien of twaalf kan ik niet geweest zijn, op weg naar Zwitserland, met mijn ouders op vakantie. Destijds was er alleen nog de Autobahn door het Siebengebirge, aan de oostkant van de Rhein, een weg met lange hellingen. Boven op de heuvels kon je het betonnen lint vele kilometers naar beneden zien lopen en aan de andere kant van het dal omhoog – in wezen had het wel iets van het uitzicht uit een cockpit, zo breed en diep waren de dalen. Ik had steeds de fantasie (en het vurige verlangen) dat we genoeg snelheid zouden kunnen maken om op te stijgen en het dal vliegend over te steken. Is het dan toch mijn jongensdroom, of heeft elk kind dergelijke fantasieën? En waarom zat dat boek over de luchtvaart (een dikke hardcover uit 1927, met nota bene een voorwoord van Anthonie Fokker) in de nalatenschap van mijn vader? Wie weet is het zelfs zijn droom geweest en heb ik die van hem overgenomen, maar ik kan me niet voor de geest halen dat we er samen over gepraat hebben – en ik kan het hem ook niet meer vragen. Nou ja, het doet er allemaal niet toe, ik heb mijn brevet en ik ga er met volle teugen van genieten.’

Foto’s Suhaila Sahmarani
Share |

Remy Frencken solo op een MLA

Picture
Remy Frencken solo op een MLA
januari 2011 
Remy Frencken uit Milsbeek (L) is net zestien en solo op een MLA.
De VWO leerling uit Nijmegen had volgens zijn moeder vroeger vliegangst. Maar in wezen viel dat erg mee. Het was veeleer onbekendheid. Zijn vader, zelf vlieger, bracht hem mee naar Teuge. Eerste vluchtje met Henk van den Brink in een Robin. Remy was dertien jaar en wist wat hij wilde. Vliegen! Een geweldige ervaring: ”Ik mocht van Henk heel veel zelf doen, hij geeft je dus echt zelfvertrouwen”.
Remy meldde zich op Terlet en startte met zweefvliegen bij SZT (Stichting Zweefvliegen Terlet). “Dat was heel erg leuk en ik heb er ontzettend veel geleerd”.
“En toen kocht mijn vader een Pipistrel Taurus. Dat is een gemotoriseerde MLA/glider (retracktable)”. 
Daarna kwam Venlo Traffic Port in beeld, waar Remy bij Jan Poulissen in de leer ging. “Jan had al snel in de gaten dat ik zweefvliegervaring had en gaf me veel vrijheid om de oefeningen zelf te doen en de specifieke MLA-eigenschappen te ontdekken. Maar landen was toch duidelijk anders dan bij een zweefvliegtuig”. Inmiddels staan er 29 lessen in het logboek en 23 vlieguren.
Wat ging er door Remy heen toen zijn instructeur hem vertelde dat hij solo mocht? 
“We hadden die dag al enkele landingen gemaakt en ik kreeg het gevoel, dat ik misschien wel alleen mocht. Maar terug naar de holding point en weer een circuit, full stop en naar de apron. Ik dacht, dat wordt niks vandaag. En toen vroeg Jan ineens wat ik ervan zou vinden om alleen te gaan. Ik twijfelde nog een beetje maar vond het wel ontzettend leuk. Bij de motorcheck was het even spannend, maar daarna de flaps een standje uit, de radio doen en gas geven.
Lining up for first solo flight! Circuit gedraaid en doen wat je geleerd hebt. Het ging hartstikke goed. Na de landing stonden er een paar mensen te kijken samen met Jan. Ze waren allemaal enthousiast over zijn landing en Remy kreeg een stropdas om, die er natuurlijk direct weer vanaf geknipt werd. Ook leren vliegen op een MLA? Kijk eens op  www.vmvl.nl